Σε ηλικία 81ετών «εκοιμήθη» χθες ο πρωτοπρεσβύτερος π. Ιωάννης Καββαδίας.
Ο μακαριστός πια παπαΓιάννης ήταν για πάρα πολλά χρόνια εφημέριος στην ενορία της Αναλήψεως και Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού, στον γραφικό λόφο της Ανάληψης στο Κανόνι.
Ήταν άνθρωπος απλός και ταπεινός, Ιερέας σεβάσμιος που έχαιρε της εκτίμησης και της αγάπης των ενοριτών του. Αλλά και εκείνος αγαπούσε και τιμούσε όλους τους ενορίτες του. Με περισσή στοργή περιέβαλλε και βοηθούσε τους φτωχούς και άπορους της ενορίας του που εκείνα τα χρόνια δεν ήταν και λίγοι διότι, όσο και αν φαίνεται περίεργο, οι γηγενείς Κανονιότες ήταν στην πλειοψηφία τους άνθρωποι φτωχοί. Τήρησε μέχρι κεραίας όλα τα τοπικά ήθη και έθιμα της ενορίας χωρίς να αλλάξει ή να αλλοιώσει κάτι απ’ αυτά.
Από τα χέρια του έλαβα το Άγιο Βάπτισμα και κείνος ήταν ο πρώτος μου Πνευματικός. Στα πρώτα βήματα της ζωής μου, μαζί με τη συγχωρεμένη τη Νόνα μου την οποία και υπεραγαπούσε, με δίδαξε την αγάπη προς τον Χριστό και την Εκκλησία. Ως παιδί ήμουν παπαδάκι στο Ιερό. Δίπλα του έμαθα να ανάβω το θυμιατό, τα κεριά, να ετοιμάζω το Ζέον, να λέω το «Πάτερ ημών...», το «Πιστεύω...» και τόσα άλλα. Θυμάμαι που πολλές φορές, για να με πειράξει, στο τέλος της Θ. Λειτουργίας μου γέμιζε το στόμα με Αντίδωρα για να δει πόσα χωράει ! Μ’ έπαιρνε πάντα μαζί του στα Κάλαντα των Θεοφανείων αλλά και όπου πήγαινε να Λειτουργήσει ή να τελέσει κάποιο Μυστήριο. Από τις ομορφότερες αναμνήσεις που έχω από τότε είναι όταν πηγαίναμε, κατά την εορτή του Προφήτη Ηλία (του Άη Λια), στο ξωκλήσι που βρίσκεται μέσα στο κτήμα Θεοτόκη στο Κανόνι για να Λειτουργήσει.
Τα τελευταία χρόνια, κάθε φορά που ερχόμουν στην Κέρκυρα και τύχαινε να τον συναντήσω η χαρά του ήταν μεγάλη. Με αγκάλιαζε και πριν προλάβω να του φιλήσω εγώ πρώτος το χέρι έσκυβε και φιλούσε εκείνος το δικό μου! Με ρωτούσε για τους παλιούς ενορίτες του τους οποίους θυμόταν όλους με τα μικρά τους ονόματα!
Τον είδα για τελευταία φορά στις 25 Μαΐου πέρυσι, την ημέρα που αποχαιρετούσαμε έναν άλλο Μεγάλο Ιερωμένο, τον αξέχαστο και πολυαγαπημένο Πνευματικό μου Πατέρα π. Κώστα Σουρβίνο με τον οποίο είχαν και συγγενική σχέση.
Ο παπαΓιάννης βρίσκεται από χθες κοντά στον π. Κώστα, στα «Δεξιά του Θρόνου της Δόξης εν τοις Ουρανοίς». Ας τον παρακαλέσουμε, μαζί με την σεπτή χορεία των Κερκυραίων Ιερέων που πλαισιώνουν το Ουράνιο Θυσιαστήριο, να δέεται στον Δωρεοδότη Χριστό για όλους εμάς.
ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ,
ΝΑ’ ΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΤΟΥ...
Παναγιώτης Χασαπιάνος